Eλευσίνα, Πέραμα, Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Αιγάλεω, Περιστέρι, Πετρούπολη, Ίλιον, Άγιοι Ανάργυροι, Καματερό, Ζεφύρι, Μενίδι, Άνω Λιόσια. Περιοχές που εδώ και δεκαετίες υποφέρουν από τον μολυσμένο αέρα της χωματερής της μητρόπολης, που χάνουν ζωτικούς πνεύμονες πρασίνου, που εισπνέουν το δηλητήριο της Ψυτάλειαςκαι των βιομη- χανιών, περιοχές στις οποίες μέσα στα χρόνια επιβαρύνονται όλο και περισσότερο οι συνθήκες ζωής. Μια από τις χωροταξικές επιλογές της κυριαρχίας όπου ζουν οι «πεταμένοι» κι οι «αποκλεισμένοι». Μια από τις χωροταξικές επιλογές της κυριαρχίας όπου η ζωή απαξιώνεται με τους χειρότερους όρους.

Στο ανά χείρας έντυπο επιχειρούμε να κάνουμε μια σύντομη αναφορά σε έξι σημεία των γειτονιών μας όπου το ιδεολόγημα της ανάπτυξης (του άλλου ονόματος της λεηλασίας) γίνεται πραγματικότητα με τους χειρότερους όρους για το φυσικό περιβάλλον και τους κατοίκους. Της ανάπτυξης που γίνεται αντιληπτή ως μονόδρομος, με τις «φωνές κρι- τικής» που μιλούν για μια «άλλου είδους ανάπτυξη» να μην τολμούν να αμφισβητήσουν το εγγενές και αναπόδραστο του καταστροφικού χαρα- κτήρα της. Όσοι επιζητούν μια «ορθολογική διαχείριση» ξεχνούν πως οι ίδιες οι δομές της ανάπτυξης εστιάζουν στην άγρια εκμετάλλευση. Και βέβαια μόνο γέλια (πέρα από την οργή) μπορούν να μας φέρουν οι φανφάρες παραγόντων και παραγοντίσκων που «κόπτονται» για το καλό μας, όπως ο ΑΣΔΑ (Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας) ο οποίος στις 29 Σεπτεμβρίου που μας πέρασε κάλεσε πορεία περίπου 400 ατόμων προς το κέντρο της Αθήνας ενάντια στους σχεδιασμούς των αφεντικών στο Θριάσιο. Ο ίδιος ΑΣΔΑ που έχει εγκαταλείψει το Ποικίλο Όρος στις ορέξεις των επιχειρηματιών και των παπάδων. Ο ίδιος που αφήνει το Σκαραμαγκά νε λειτουργεί σαν λιμάνι ενώ ταυτόχρονα «διαμαρτύρεται» για αυτό. Ο ίδιος που είναι έτοιμος να δεχτεί τη μεταφορά των δεξαμε- νών από το Πέραμα στη λίμνη Κουμουνδούρου και στους πρόποδες του Ποικίλου.

Το ιδεολόγημα της ανάπτυξης ουσιαστικά προσπαθεί να κατοχυρώσει την αναγνώριση της φύσης και του ανθρώπου ως αποθήκες αναλώσιμου και εκμεταλλεύσιμου υλικού για χάρη της συσσώρευσης του πλούτου. Η αναπτυξιακή πολιτική, αν και καλλωπισμένη με οικολογίζουσες τάσεις και προοπτικές, δεν παύει να είναι ταυτόσημη με την ολοένα αυ- ξανόμενη εμπορευματοποίηση, τη διαμόρφωση νέων και την επέκταση των ιδίων άσχημων συνθηκών ζωής και με την εξάπλωση του ίδιου αστικού τοπίου.

τοπικές αντιστάσεις